De test.....

Maandag zijn we officieel begonnen met het geven van RT. En dat voelt GOEDDDDD, gewoon het idee dat ik nu echt wat voor de kinderen kan betekenen. Ik kan mijn eigen ding doen en een band opbouwen met de kinderen. Helaas voelde ik mezelf niet zo GOEDDDDD :S. Ik was misselijk, duizelig en pijn in de buik. Ik dacht dat het door de Lariam (malaria-pillen) kwam maar niets is minder waar. Ik wilde het liefst naar huis en naar mijn bedje maar dit kon nog niet. Ik had om 13.00 uur namelijk een afspraak met de Heer Cruden, inspectie basisonderwijs. Deze afspraak was al 6 keer verzet (het is namelijk erg moeilijk om hier een afspraak met mensen te maken en vooral de afspraak na te komen). De Heer Cruden nam alle tijd voor me toen ik (een uur later dan gepland) aan de beurt was.
Eenmaal thuis heb ik eerst een tijdje op de wc gezeten, en stinken, echt niet normaal! Daarna ben ik snel mijn nest in gekropen. Ik had koorts en was beroerd in orde. Ik heb veel geslapen en weinig gedaan en gegeten (handig voor de lijn, die hier nog niet echt opschiet!). Ook dinsdag en woensdag ben ik mijn bedje niet uitgekomen. Het is echt niet fijn om hier ziek te zijn. Ik was het liefst lekker alleen maar dat kan hier niet met nog 3 andere meiden in huis en een slaapkamer die je moet delen. Op dit soort momenten kom ik mezelf erg tegen, ik mis de mensen om wie ik veel geef.

Voor donderdag heb ik alle energie opgespaard want we zijn met een boot naar de plantages van Commeweijne geweest. Op de boot vertelde onze gastvrouw allerlei verhalen over de geschiedenis van Suriname. Dit was best interessant maar ik merkte dat ik mijn aandacht er nog moeilijk bij kon houden. De eerste plantage was “rust en werk”. Ik dacht dat een plantage leek op een soort wijngaard maar niets was minder waar, het was gewoon een soort dorp. We hebben een rondje op de plantage gelopen en vervolgens zijn we weer terug gegaan naar de boot. De plantage viel me erg tegen, ik zag daar niets terug van de slavernij die er in die tijd zo heerste. Onze gastvrouw vertelde wel mooie verhalen over de tijd van de slavernij. Na de lunch vaarde we verder naar de plantage St. Fredericstein. Daar vond ik helemaal weinig te zien, maar daar dacht de rest ook zo over dus hebben we onszelf maar vermaakt en een fotoshoot gehouden. De terugreis duurde erg lang, de hoofdmotor was namelijk oververhit geraakt en we vaarde (voor mijn gevoel) niet sneller dan 10 km per uur. Toen we (eindelijk) weer terug kwamen bij het opstartpunt was de rivier overgestroomd. Alle auto’s op de parkeerplaats stonden onder water. Ik vond het leuk om een keer meegemaakt te hebben maar verder was deze dag niet bijzonder.

Vrijdag was het dan zover: het was tijd voor de test, de salsa test. Toch wel wat gespannen gingen we rond een uur of 18.00 (hier letten ze niet zo op de tijd) naar salsa. Tante Mien was bezig met het spannen van een doek, zodat de afdans-ruimte afgeschermd was. We kregen allemaal een nummer dat we op onze rug moesten spelden. Nadat iedereen al wel 6 keer naar de wc was geweest begon de eerste groep met afdansen. Uiteraard zat ik in de ene laatste groep dus de spanningen liepen steeds hoger op. Eigenlijk onzin, want ik wist best dat ik het kon. Maar als je dan ineens met 5 paren moet dansen terwijl er 5 juryleden naar je kijken wordt het toch wel anders. Ik moest met Mitch dansen, een jongen die op een hoog niveau danst. Hij stelde me gerust en toen de muziek begon ging het eigenlijk allemaal vanzelf. Als dame met je de man gewoon volgen, en tja dat vind ik soms nog wel lastig want ik ga het liefst mijn eigen weg. Na 3 kwartier wachten (het is best lastig al die uitslagen optellen ;)) kregen we dan eindelijk de uitslag. Op één iemand na was gelukkig iedereen geslaagd. Ik kan me nu een semi – gevorderde salsa danseres noemen, nou een hele mond vol toch?!
Daarna zijn we voor de afwisseling uit eten geweest, samen met de meiden uit Danta Bai en Gemme & Jacomijn. Ik heb voor het eerst in mijn leven tijdens het uiteten vrijwillig een salade gekozen. (je moet wat als je maag nog een beetje van streek is). De salade met garnalen leek me wel lekker. Dat was hij ook, maar “ pfff, mijn bek branden open.”. Wat waren die garnalen scherp gekruid zeg! Toen we naar La Caffe (cafeetje) liepen om kaartjes te halen voor een of andere “cool” feestje liepen we tegen een Surinaams dweilorkest aan. Echt mega gaaf om dat te zien. Het klinkt allemaal zo mooi en die mensen zijn zo ritmisch. De jongens die vooraan trommelde maakte er een hele show van.

Zaterdag hebben we een uitstapje naar de supermarkt gemaakt. We zijn naar een hele grote supermarkt geweest “de best markt”. Met zijn vieren één karretje duwen en er zoveel mogelijk ingooien, dat was het beeld wat je je erbij voor moet stellen. Ze hadden hier echt veel producten. Toen de taxi ons op kwam halen (met de fiets kregen we het allemaal niet mee) botste hij tegen een andere auto aan. Hier komt geen politie of verzekering aan te pas, hij kreeg gewoon wat SRD in de handen gedrukt want als je op de politie moest wachten……

’s Avonds hadden we Gemme, Jacomijn (meiden salsa) en Kurt, Winston en Eel (jongens Salsa) bij ons uitgenodigd. Het was een gezellig en melige bedoeling. We hebben het spel “wie is het gedaan”. We hadden allemaal van die fel gekleurde plakbriefjes op ons hoofd zitten. Bij die jongens zag dat er helemaal dom uit want dat steekt vet af bij hun donkere huidskleur. Na dit spel moest er uiteraard gediscussieerd worden over de volgen punten: is het waar dat jullie echt een grote …… hebben? Tja, het antwoord zal ik nooit krijgen (helemaal niet erg!!!!) maar wieweet iemand anders……..

Rond een uur of 2 zijn we naar “het” feest gegaan. De locatie was een eindje buiten de stad. De auto’s stonden rijen dik geparkeerd en de beat hoorde we buiten al. Het leek dus een geweldig feestje. Binnen keek ik mijn eigen uit, de Surinaamse meiden waren allemaal heel minimaal gekleed en schudde alleen maar met hun billen. De muziek stond zo hard dat ik mijn hart voelde trillen. Na een klein kwartiertje kwamen we erachter dat er ook nog een andere zaal was. In deze zaal werd er wat leukere muziek gedraaid. Ik had nog geen danspasje gezet of de zweetdruppeltjes voelde ik al naar beneden rollen. Ik vond het zwaar tegenvallen; de muziek was niet mijn stijl en ik vond de sfeer ook niet super. Na 2 uurtjes zijn we weer naar huis gegaan. Hopelijk is het volgende feestje leuker!

Heel veel liefs,
Rian