Ze komt naar huis...

Ze komt naar huis
Ze komt naar huis……..

Nog twee nachten woelen en
Dan heb ik het gered

Ze komt naar huis
Ze komt naar huis…….

Ik besef me nu dat het echt gebeurt is, het grote avontuur. Drie maanden geleden zag ik op tegen de laatste dagen voordat ik naar Suriname ging nu heb ik weer precies datzelfde gevoel omdat ik naar huis ga. Opnieuw zal ik een shock krijgen, ander cultuur, ander klimaat, ander onderwijssysteem, ander land en natuurlijk een andere omgeving, mijn oude vertrouwde omgeving.

Nu het einde echt in zicht is besef ik ook hoe erg ik Suriname ga missen. In dit land heb ik mezelf in een korte tijd heel snel ontwikkeld. Ik heb mezelf moeten redden, niet alleen in het huishouden maar ook in een hele andere wereld. Voor mijn gevoel is dat allemaal heel goed gegaan. Ik weet nu dat ik op eigen benen kan gaan, dit gevoel maakt me sterk!

Na een geweldig afscheid op stage had ik voor mijn gevoel Suriname afgesloten. Ik kwam hier om les te geven. Dit heb ik met veel plezier gedaan maar stage was woensdag afgelopen.
Toch heb ik de laatste dagen geprobeerd zoveel mogelijk te genieten van het land want alles doe ik voor de laatset keer.

Donderdag de laatste keer Havanna Lounge. Dit is een discotheek waar vooral veel salsa gedanst word. Voor het laatst heb ik in Suriname met mijn ondertussen losse heupen en Caribische kont (ja, ik kan me al bijna vergelijken met Surinamers zo losjes!) geswingd.

Vrijdagavond naar een kerstconcert geweest. Ook dit is bijzonder, het blijft een apart land. Het kerstconcert is gewoon buiten. De straat is afgezet en er staan allemaal plastic stoeltjes. En alle stoeltjes zijn gericht naar……..nee niet het podium maar naar het beeldscherm (tja, het blijft apart)!

Op zaterdag was het tijd voor ontspanning. Samen met de meiden ben ik naar “House of Pureness” geweest. Nadat we ons hadden omgekleed en slippertjes van het huis aanhadden mochten we in een heerlijk bubbelbad. Eindelijk warm water en ook nog eens met bubbels. Vervolgens een heerlijke massage gehad. Nouja, heerlijk ik weet nu dat bepaalde spieren bestaan. Daarna wel bijna een kwartier onder een WARME douche gestaan. Wat was dat lekker, vooral omdat wij thuis geen warme douche hebben en het al een week een ramp is om te douche. Zooooooo koud, dan douche je echt niet voor je pretje maar omdat het moet om jezelf fris te houden. En je wil niet weten hoe ik dan douche, als ik douche; ik spring der een beetje onderdoor en zet hem dan snel weer uit!

Zaterdagavond was het een verplicht nummertje. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan dus ook van zuster Egno Monk moesten we afscheid nemen. Toen we 5 minuten te laat waren belde ze al op waar we bleven :S. Vervolgens begon ze een ontzettend lang verhaal te vertellen wat ze de komende weken allemaal gaat doen. Je weet wel, een verhaal van een half uur wat ook in 5 minuten kan. Met haar race-auto heeft ze ons 2 uur later weer veilig thuis afgezet.
De volgende dag (zondag) moest ik vroeg opstaan (6.15uur). Ik zou namelijk samen met Hilke mee met zuster Egno Monk naar het dorpje Santingron. Dit is een marrondorp in het binnenland wat nog leeft volgens traditionele normen en waarden en dicht bij de stad is.
Niet alleen zuster Egno maar ook Pater Joosten was van de partij. Wat een type, nou niet een “pater” type maar meer een “homo”type. De hele weg genoten van Mozart ( ik ken nu alle liedjes uit de kop: een –u-vraagt-ik-zing-mee-idee.)
We gingen mee om een kerkdienst bij te wonen. Nou, dat heb ik geweten. Hilke en ik wilden lekker achteraan gaan zitten maar daar kwam niets van in. Zuster Egno wilde lekker voorin en tussen ons in. Ze zong vals en voor 10 man (tja, wat moet je als er bijna geen kip in de kerk is?!). Het was wel ontzettend lief dat de mensen van het dorp wel 4 keer voor de Hollandse stagiaires gebeden hebben. Na de dienst werden we uitgenodigd om samen met de zuster, pater en de mensen van het dorp te eten. Voordat we gingen eten zijn we naar een oude blinde man geweest met de pater om hem de communie te brengen. We werden hier heel gastvrij ontvangen. Na het eten kregen we van alle dorpsbewoners een brasa. Echt bijzonder en leuk om op de valreep nog mee temaken, dit zou je met een groepstour nooit meemaken.

Maandag was het dan zover, ons laatste tripje in Suriname: dolfijnen spotten! Iedereen verklaarde me voor gek o.a. mevrouw Edward want in Suriname zijn geen dolfijnen. Nou, mooi wel! Ik heb ze gezien. Echt heel gaaf. De dolfijnen zijn wel wat Surinaamser dan ik had verwacht. Ik dacht dat dolfijnen net als in het dolfinarium in de lucht zouden springen maar de Surinaamse dolfijnen passen zich gewoon aan en doen dit niet.

Vandaag heerlijk niets gedaan, de eerste spulletjes al een beetje bij elkaar gezocht en verder me geestelijk voorbereid op woensdag 19 september: het vertrek naar Nederland.
Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal gaat. Ben niet van plan om bolletjes te slikken of andere drugs te smokkelen dus het moet goed komen. Donderdag rond 11 uur land ik als het goed is op Schiphol in het kleine koude kikkerlandje. Ik ben benieuwd…

Tot snel!!!!!

Laatste groet uit Suriname,
Rian

P.s. Nogmaals bedankt voor alle lieve reacties op de site, mailtjes, smsjes, kaarten etc. Het heeft me enorm gesteund! (K)