Afscheid nemen bestaat wel..

Het (bijna) laatste verhaal vanuit Suriname. Ik kan niet zeggen zonnig want op dit moment regent het pijpenstelen. De regentijd is vanaf begin december begonnen dus het komt hier regelmatig met bakken uit de lucht vallen.

Over een week zit ik in het vliegtuig op weg naar Nederland, naar huis, naar mijn familie, naar Bas en naar mijn vrienden. Nu het vertrek dichterbij komt heb ik een heel dubbel gevoel. Ik ben blij dat ik iedereen weer kan zien maar ik zal het leventje hier toch ook wel erg missen.

Vorige week woensdag was het kinderdag (vervanger voor Sinterklaas in Suriname). Mijn stagedag begon zoals alle andere. De leerlingen hadden zelfs nog een repetitie. Pas vanaf de pauze was het “feest” dat wil zeggen: lekker eten en de leerlingen mochten spelen. Ze waren ontzettend blij dat ze wat eten kregen. Ik heb samen met juf Anneke bruine bonen, kip en rijst getrakteerd (dat was niet mijn idee :S, ik heb wel meebetaald en juf Anneke heeft het gemaakt.) Van de school kregen alle leerlingen in de pauze een glaasje stroop (ranja) en een koekje.
Daarna vroegen de leerlingen of ze een show mochten geven i.p.v. buiten spelen. Dit mocht, ze hebben een ontzettend gave show gegeven. Zo gaaf dat ze het op mijn laatste stagedag nogmaals mogen doen. Ik zag de kinderen stralen en genieten. Heel bijzonder om te zien hoe blij zij zijn met kleine dingen.
De school heeft een drumstel, glijbaan en huisje van plastic geschonken gekregen. Dit was een hele happening. Er ontstonden allerlei groepjes om de nieuwe dingen heen. Voor de glijbaan stond een rij van wel 8 meter!

Donderdagavond was het voor ons Sinterklaasavond. Met tassen vol cadeaus en eten gingen we naar Gemma en Jacomijn. Daar hebben we een gezellig sinterklaasavond gehad. Rond een uur of 1 zijn we naar Havanna Lounge geweest en daar nog gedanst tot in de late (lees vroege) uurtjes.

Zondag ben ik met Martine, Gemme en Jacomijn wezen bowlen. Boven verwachtingen ben ik tweede geworden. Daarna lekker gegeten bij de Grill.

Maandag hebben we afscheid genomen van de RT- kindjes. Helaas mochten we geen spelletjes spelen. Wel mochten we alle leerlingen tegelijk uit de klas halen om hen het diploma te overhandigen en een groepsfoto te maken.
De leerlingen waren ontzettend blij met hun diploma en snoepzakje. Ze vonden het jammer dat we weer naar Nederland gingen en dat ze geen RT meer kregen. De leerlingen hebben ons allemaal een dikke brasa (knuffel) gegeven.

Dinsdag voor onszelf aan het werk geweest op stage. De laatste documenten uitgewerkt op de laptop en het verslag uitgeprint voor Mevrouw Edward.

Vandaag (woensdag) heb ik mijn laatste stagedag gehad. Een dag die ik nooit zal vergeten, een bijzondere dag.
Het begon vanmorgen al. Om half 9 hadden we gesprek met Mevrouw Edward. Zij vertelde ons dat het team verder wil gaan met onze RT. Ze vonden namelijk allemaal dat wij iets moois hadden opgezet en dat het zonde zou zijn om daar niets meer mee te doen. Doordat ze de klassen 5 gaan samenvoegen blijft er een leerkracht over. Zij gaat de RT overnemen. Echt super gaaf want dit had ik totaal niet verwacht. Helemaal niet omdat het team zich de laatste paar weken een beetje afkeerde van ons.
Mevrouw Edward vertelde dat ze veel geleerd heeft van ons zoals het op spelende wijs aanbieden van leerstof. Ze vond dit heel slim en leuk. Door de werkvormen die we gebruikte bij RT heeft ze ideeën opgedaan.

Na het fijne gesprek kwam het afscheid in de klas. De leerlingen hadden allerlei versieringen en mooie kleren meegenomen omdat ze wisten dat ik de show graag wilde filmen. Ze hadden zelfs al afspraken gemaakt en geoefend omdat ze een mooie show wilden geven omdat het mijn laatste dag was. De show was geweldig en ik heb alles gefilmd.
Na de show heb ik alle leerkrachten bedankt en een hand gegeven. Er was zelfs een leerkracht die mijn adres wilde om een kerstkaartje te sturen.
Daarna was het echt afscheidtijd. Ik heb de leerlingen gevraagd hoe ze mij hebben ervaren. Er kwamen 3 dingen naar voren:
- “Leuk, want u bent lief”
- “Leuk, want we mogen spelletjes doen”
- “Leuk, want u gaat fijn met ons om.”
Ondanks mijn boze buien en correcties heb ik in die korte tijd een goede band met de leerlingen opgebouwd. Voordat ze naar huis gingen kreeg ik een groepsbrasa (groepsknuffel)! Alle leerlingen stormden op me af en knuffelde me tegelijkertijd, heel bijzonder. Een voor een druipten ze het lokaal uit. Sommige met tranen over de wangen.Wilfred bleef een beetje bij de deur staan, toen iedereen weg was kwam hij terug en pakte me vast. Hij knuffelde me en was aan het huilen. Ik vond dit een erg moeilijk moment en moest de traantjes wegslikken. Wilfred was een jongen waar ik een bijzondere en sterke band mee heb opgebouwd. Hij is vervelend maar luistert naar me. Als ik boos op hem ben dan weet hij dat hij het verdiend heeft, ook weet hij dat ik niet boos blijf, het is een moment. Nadat ik hem kort toegesproken had is hij gegaan. Toen hij naar de poort liep keek hij nog wel 4 keer achterom en zwaaide hij. Zo’n intens afscheid met leerlingen heb ik nog nooit meegemaakt.
Nu pas merk ik wat voor een band ik met deze leerlingen heb opgebouwd. De leerlingen krijgen geen band en liefde met de leerkrachten (en soms ook niet thuis). Ik gaf ze die band wel en daarom is het juist voor deze leerlingen zo moeilijk dat ik weer ga.

Ook het afscheid met Juf Anneke en Mevrouw Edward was emotioneel. Nu ik alles achter moet laten merk ik pas hoe bijzonder deze stage was.
Ik kijk met veel plezier terug op deze leerzame, fijne en bijzondere stage!!!!