Eindelijk salsales!!!

Woensdag een hele fijne dag op stage gehad. Ik mocht veel en heb voor mijn gevoel ook veel gedaan. Het allertofste vond ik dat de kinderen naar mij luisterde!!! Dat gaf me echt een kick!

Ik ben de ochtend begonnen met het bespreken van het (reken)huiswerk. Tijdens het bespreken heb ik meteen de (dinsdag verzonnen) regels toegepast. Ik ben streng en consequent naar de kinderen toe geweest. Dit wierp z’n vruchten af, de kinderen waren stil aan het werk en deden goed mee. Na rekenen moesten de kinderen die hun boeken nog niet hadden gekaft dit doen. Wat de andere kinderen moesten doen? Niets, gewoon stil zijn en voor zich uit kijken. Ik heb toen in overleg het spel galgje met hun gedaan, dit kende ze niet en vonden ze leuk.
Rond een uur of 10 bedacht juf Anneke dat ze even naar huis moest om een plank op te halen. Ze vroeg mij om een liedje aan te leren. Zij had niets voorbereid omdat dit normaal gesproken door een muziekdocent wordt gegeven. Nee, IK had het goed voorbereid ?!?! Ondanks dat, leek het mij wel een uitdaging om de kinderen een liedje aan te leren. “The lion sleeps tonight” leek me wel een geschikt lied voor klas 4 (groep 6). Een aantal kinderen kende het lied al dus al snel zong iedereen mee. Tijdens het zingen begon er een kind te trommelen op tafel. Ik dacht bij mezelf: ik kan twee dingen doen 1. zeggen dat het kind moet stoppen omdat het stoort, 2 alle kinderen laten mee trommelen. Ik koos voor het laatste en dit was een groot succes. Deze kinderen zijn ontzettend ritmisch dus het klonk heel leuk. Toen er leerkrachten langs kwamen lopen, bleven ze zelfs stilstaan om te luisteren, dat voelt echt goed!
Na de pauze hebben we niet veel meer gedaan. Ik ben naar het schoolhoofd gelopen om haar nog een aantal vragen te stellen over het leerlingvolgsysteem en de hulpmiddelen die op school aanwezig zijn.

Donderdag zijn we de hele dag voor school bezig geweest want dit moet ook gebeuren. Ik moet zeggen dat ik niet weet hoe ik het in godsnaam allemaal af moet krijgen voordat ik terug ben. Het is nu allemaal nog zo vaag en bokke veel. Het enige contact dat we hebben met de leerkrachten is via de email (als ze al terug mailen:S). We zijn dus echt op onszelf aangewezen en dat is niet altijd even gemakkelijk.

Vrijdag zijn we naar Wiwirie Tours gefiets, het wordt tijd om iets te gaan ondernemen. We hebben een tripje geboekt naar Danta bai. Dit is een avontuurlijk vakantieoord. We gaan 3 dagen naar het binnenland (12 t/m 14 okt). Tijdens deze drie dagen hebben we geen contact met de buitenwereld want zendmasten kennen ze hier niet in de binnenlanden. We gaan hier met de auto en boot naartoe. Als we daar zijn gaan we boswandelingen maken, zwemmen, hangmat - hangen en we maken een tochtje door het dorp Duwatra waar we een kijkje nemen in het leven van de Saramaccaanse bevolking.

Vrijdagavond zijn we dan eindelijk naar salsales geweest. Dit was echt ontzettend leuk. We kregen les Idje. Hij schijnt in Suriname salsadanskampioen te zijn. Hij gaf met veel humor les. Het eerste uur moesten we “los”dansen. We hebben de zwier-met-je-heupen-basis-pas geleerd. Ondertussen druppelde de “zwarte” mannen binnen. Na een korte pauze moesten we met partner dansen. Er waren een stuk of 6 helpers uit de gevorderde groep, maar dit is veel te weinig als er ongeveer 20 meiden zijn. Daarom werden de rollen omgedraaid en moesten de meiden een jongen ten dans vragen. Ik vroeg tante Mie (zei helpt Idje bij het lesgeven). De overgebleven meiden moesten met elkaar dansen. Na ieder liedje moesten we van partner ruilen. Hierdoor kwam ik in contact met andere meiden en maakte ik een praatje met de gevorderde dansers. Tot slot moest ik met ene Youssef dansen. (Denk hierbij aan wat oudere man, geen gevoel voor ritme, kan de pasjes niet onthouden, heeft geen zin om te praten en staat telkens op je voeten type!) Ik kan je vertellen dat het liedje dan ontzettend lang duurt.
Na de salsales was er karaoke - avond bij Broki. Ik heb samen met een meneer de karaoka - avond geopend met het lied “er is een nacht” van Guus Meeuwers. Jaja, niemand durfde, dus ik heb mijn beste beentje voor gezet. Er waren niet veel mensen maar er was meteen een gezellige sfeer. Doordat er 6 microfoons waren zong iedereen door elkaar heen en klonk het soms lekker vals. Maar ik zeg altijd maar: een beetje vals is niet erg ;).

In Suriname is er één drankje dat je echt gedronken moet hebben, namelijk Parbo - bier. Ik lust helemaal geen bier, maar hier houden ze met alles rekening: vrouwen Parbo - bier. Dit bier is niet bitter maar zoet. Daar zat ik dan: in de ene hand een flesje bier en in de andere hand een microfoon. Rond half 1 hebben we de taxi gebeld en zijn we naar huis gegaan.

Zaterdag was het dan eindelijk zover: het hangmathutje is af! Dennis de klusjesman is de hele dag bezig geweest met de laatste afwerkingen. Sunny heeft ons geholpen met het ophangen van de hangmat. Wij hebben deze uiteraard heerlijk uitgetest. En ik kan je vertellen, zo’n ding ligt heerlijk!!!

Zaterdag ook ons uniform opgehaald. Bij de kleermaker moesten we eerst nog een half uur wachten omdat hij de knopen er nog aan moest zetten. Thuis uiteraard meteen even gepast. Het ziet er best aardig uit. Maandag ga ik hem uitproberen op school.

Zondag zijn we naar de dierentuin geweest. Ik had me er heel wat bij voorgesteld dus ik vond het zwaar tegenvallen. Het enige wat ze hadden was een kooi met apen, een kooi met tijgers en een hok waarin slangen lagen. Met een halfuurtje hadden we de hele dierentuin gezien. Het bijzondere was dat je de tijgers bijna kon aaien, het was helemaal niet goed afgeschermd. Ik moet toegeven dat tijgers aaien niet mijn favoriete hobby is. Martine durfde het aan om de slangen te aaien, nou mij niet gezien!

Morgen begint er weer een nieuwe week, een week vol nieuwe ervaringen en ontwikkelingen. Ik heb er zin in!

Kus
Rian