1e schooldag!

Zaterdag ben ik de bikini-zoek-strijd weer aangegaan. Samen met Martine ben ik de hele ochtend bezig geweest naar het zoeken van een geschikte bikini. De ene was veel te klein en de andere was echt voor de big mama’s. Na een hele ochtend zoeken, passen (dat betekent zweten in een veel te klein hokje)gingen we naar huis zonder enig resultaat. Ik heb de moet opgegeven en laat mijn bikini vanuit Nederland opsturen.

Zaterdagavond waren we uitgenodigd bij Mariska en Sunny voor een bbq. Samen met de bovenburen gingen we naar het huis van Mariska. Onderweg kwamen we langs “de witte poederhuisjes” dat zijn mega grote en mooie huizen. Deze huizen zijn van de grootste drugsbarons uit Paramaribo. De huizen zijn 2 x zo groot als de villa’s in Nederland. Mariska woont in het gebied waar vroeger de plantages groeide. Ze heeft een mooi vrijstaand huis en haar achtertuin is 100meter lang. De bbq was erg gezellig. Dit was voor ons ook meteen het afscheid van Wim en Anneke want die zijn dinsdag weer vertrokken.

Maandag was het dan eindelijk zover: onze eerste schooldag. Met pijn in de buik en vol spanning ben ik ’s ochtends om 7uur op de fiets gestapt. Onderweg kwamen we al veel kinderen in uniform tegen. Bij het kantoor van Mevrouw Edward (ons schoolhoofd) stond een hele lange rij met ouders en kinderen. Dit was i.v.m. de late inschrijvingen.(Ouders die nog geen schoolgeld hebben betaald of helemaal geen geld hebben om het schoolgeld te betalen). Op het schoolplein waren er nog geen leerkrachten te bekennen. De meeste kwamen tussen 7.45 uur en 7.59 uur het schoolplein op.
Ik vroeg aan één van de leerkrachten of we ook het volkslied moesten zingen en de vlag hijsen.(Zoals we elke ochtend in Schoorl hebben gedaan). Dit doen ze niet meer omdat de vlaggenmast stuk is en er geen geld voor een nieuwe mast is.(GRRR voor niets elke ochtend in de regen dat lied zitten oefenen!) Om precies 8.00uur ging de bel. Alle kinderen gingen voor hun oude klas in de rij staan. De jongens en meiden gescheiden. Met het lijstje wat de leerkrachten vrijdag in de vergadering hadden gekregen moesten ze de kinderen van hun (nieuwe) klas bij elkaar zoeken.
Na ongeveer een half uur kinderen zoeken zijn we het lokaal binnen gegaan. Dan bedoel ik ook echt een leeg lokaal waarin een aantal tafels en stoelen opgestapeld stonden. Ieder kind moest een tafel en stoel pakken en deze neerzetten. Voordat ze gingen zitten moest het meubilair eerst met een doek worden afgenomen i.v.m. stof. We begonnen de dag met een gebed. Vervolgens moesten de kinderen de meegebrachte spullen op tafel leggen. Ik zag meteen een groot verschil, sommige kinderen hadden maar 2 schriften bij zich terwijl andere ook kleurpotloden en puntenslijpers hadden meegenomen.
Juf Anneke en ik hebben ons voorgesteld aan de kinderen. Dit was niet meer dan het zeggen van je naam. Op het bord werd het aantal schriften dat de kinderen nodig hadden gezet. Ondertussen was ik erg benieuwd welke methodes ze gebruiken dus ging ik in de kast neuzen. Ik schrok me een hoedje, de kast puilde uit met oude schriften van voorgaande jaren en de boeken hingen allemaal uit elkaar en dan moet ik nog van geluk spreken als er een compleet boek tussen zat. Ik heb de kast, zover ik kon, opgeruimd en klaargemaakt voor het nieuwe schooljaar. De pauze opende we d.m.v. een gebed. Daarna mochten de kinderen naar buiten. Buiten stond een mevrouw die allerlei eten en drinken verkocht voor een paar SRD (Surinaamse Dollar).
Ik moest ontzettend nodig naar de wc dus vroeg aan een leerkracht waar de wc was. Ik moest hiervoor een sleuteltje bij het kantoor van het schoolhoofd ophalen. Ik liep met goede moet richting het wc - huisje. Ik maakte met het sleuteltje de deur open en kreeg zowat een -hartverzakking. Wat een mega ranzige wc; geen wc-bril, geen prullenbakje (net nu ik het nodig had!) en het ergste van alles: er was geen wc-papier (maar dit merkte ik pas op toen ik klaar was met plassen :S). Naar veel ‘uitgelek’ en een pakketje in mijn broekzak (waar had ik het anders moeten laten?) liep ik weer terug naar het kantoor van het schoolhoofd om de wc- sleutel weer in te leveren.
Na de pauze heb ik het rooster bij de parallelklas overgenomen. Terug in de klas waren de kinderen aan het rekenen. Dat wil zeggen, iedereen heeft zijn rekenboek en schrift op tafel, de juf is met haar eigen dingen bezig en de kinderen moeten maar zien hoe ze het doen. Sommige kinderen zijn snel klaar en kijken dan voor zich uit terwijl andere kinderen de eerste som nog niet eens af hebben. Er was een jongen die te moe was om te gaan rekenen. Ik zag dat zijn ogen steeds vaker dichtvielen. Toen ik weer keek sliep hij. Ik wou het eerst zeker weten en riep zijn naam. Hij reageerde niet. Juf Anneke heeft hem toen wakker gemaakt. Ze vertelde me dat de kans groot was dat hij zijn bed ’s nachts moest delen met broers/zussen dus maar een paar uur per nacht sliep.
Het laatste wat we deze ochtend deden was: klassikaal lezen. Dit ging heel anders dan ik had verwacht. De kinderen lazen allemaal tegelijk het verhaal voor. Nouja, tegelijk? Dat kun je toch niet van de kinderen verwachten? Het was dus een en al gebrabbel door elkaar. Toen ik Juf Anneke vroeg of de kinderen elkaar al kende kon ze mij het antwoordt niet geven. Ik vertelde haar over een kennismakingsspel. Ze gaf me meteen de gelegenheid om het uit te voeren. (Dit had ik niet verwacht, daar stond ik dan zonder enige voorbereiding). De kinderen moesten in een kring komen staan en een beweging bij hun naam bedenken. Ik merkte meteen dat ze zoiets nog nooit hadden gedaan. Twee kinderen werden vervelend, ik heb hen niet meer mee laten doen. Met de andere heb ik het spel 10 minuten kunnen doen. Daarna was ik constant politie - agentje aan het spelen dus heb ik het spel gestopt. De kinderen moesten toen van Juf Anneke stil zitten. (Dat betekent, armen over elkaar, recht naar voren kijken en niets zeggen zo’n 15 minuten lang.)
Om 12uur sloten we de ochtend af met een gebed. De kinderen en juf waren meteen om 12uur weg. Daar stonden Hilke en ik. Na nog even nagepraat te hebben met het schoolhoofd zijn we naar Lamara (de stoffenwinkel) gefietst. Hier moesten we naartoe om stof voor ons uniform te kopen. De stof hebben we afgegeven bij een kleermaker, hij maakt ons uniform.

We hebben om een uur of 15.00 warm gegeten. Dit i.v.m. de salsales die om 18.00 uur zou zijn.
Toen we om 17.55uur bij Broki (zo heet die tent) aankwamen was er nog bijna niets te zien. Na een kwartiertje wachten kwam er eindelijk iemand achter de bar staan. Hij vertelde ons dat de salsacursus voor beginners op dinsdag plaats vindt. Daar stonden we dan met ons goede gedrag. We hebben een taxi besteld en proberen het dinsdagavond nog een keer.


Dinsdagochtend wist ik niet goed of ik nu wel of geen zin had om naar stage te gaan. Alles gaat daar zo anders en voor mijn gevoel ongeordend.
Om 8.00 uur ging de bel. We misten nog 2 kinderen in de klas. Zij kwamen 10 minuten later doodleuk naar binnen wandelen. Tot mijn grote verbazing zei de leerkracht hier niets van.
Dit keer moesten de repetitie - schriften worden geteld en verzameld. Na een half uur konden we beginnen met het controleren van het huiswerk. Juf Anneke vroeg mij om dit te noteren in een schema (dat ik zelf moest verzinnen). Toen het huiswerk was besproken moesten de leerlingen lezen. Nu gaf juf Anneke de beurten. Ze vertelde me dat ze dit deed om het niveau van de kinderen in te schatten.
Ondertussen heb ik voor mezelf eens wat dingen opgeschreven die me opvielen en wat ik wilde weten zoals: zijn er afspraken en regels in de klas? Hoe ziet het met de beurtverdelingen? Worden de kinderen bij hun voor of achternaam genoemd?
In de pauze heb ik deze vragen aan juf Anneke gesteld. Ik vertelde haar hoe ik in Nederland wel eens regels samen met een klas had gemaakt. Ze vond het een goed plan en vroeg mij of ik dit wilde uitvoeren samen met de kinderen. Best spannend, want dit was een soort eerste les. Ik sprak met mezelf af om streng en consequent te handelen. De kinderen kwamen zelf met goede regels. Ze weten donderdsgoed wat wel en niet mag alleen voeren ze dit niet uit. Tijdens deze ‘les’ heb ik de kinderen meteen op de regels gewezen en het hielp voor mijn gevoel. Ze staken nu hun vinger op als ze wat wilde zeggen. Het liep nog niet helemaal vlekkeloos maar ik merkte dat het al stukke beter ging dan gister.
Ik vind het lastig om zo ontzettend streng te zijn, dat past niet bij mij. Ik houd van af en toe een grapje maar dit kan hier voor mijn gevoel (nu nog) niet.
Nadat we alle regels bedacht hadden duurde het nog 15 minuten voordat ze naar huis mochten. Juf Anneke wilde wel weten welke tafels ze wel / niet kunnen. Daarom heb ik een aantal tafels op het bord geschreven, de kinderen moesten de antwoorden in hun schrift noteren. (Dit overleg heb ik met Juf Anneke en gebeurt gewoon onder de les, de kinderen moeten dan maar even wachten!) Met een gebed sloten we de ochtend af. Ik heb een goed gevoel over deze ochtend, ik merk dat Juf Anneke open staat voor mijn ideeën!

Kortom, hier op school gaat alles anders. Ik kijk mijn ogen uit en moet soms een paar keer slikken vanwege alles wat ik zie. Ik vind het moeilijk om me niet met de les van Juf Anneke te bemoeien als ik zie dat er een kind niet oplet. Ik zou heel anders te werk gaan, of ik dit kan uitvoeren? Is nu nog een vraag......

Liefs,
Rian