Topje van de berg

Het begin van de week weer begonnen met stage. Zoals altijd weer een bijzondere ervaring. Maandagochtend kreeg ik op de kop van het onderhoofd (het schoolhoofd was afwezig en het onderhoofd is echt een kwalletje. Nu kon hij even hoofdje spelen en daar maakte hij dan ook gretig gebruik van!). Ik kreeg van hem ontzettend op mijn donder want ik had ochtendbeurt en dat betekende dat ik om half 8 bij de poort moest staan om de leerlingen te groeten. Ik wist dit niet (nouja, eigenlijk wel maar ik vond dit wel heel vroeg en de andere leerkrachten staan er ook nooit om half 8).
De RT – sessies verliepen deze week voorspoedig. De leerlingen gaan vooruit en hebben plezier tijdens onze lessen. Maandagmiddag regende het zo hard dat de lokalen dinsdag blank stonden. Wij hadden de luxe dat we met een taxi naar huis konden. Dinsdag moesten alle leerlingen buiten wachten of bij een andere klas in gaan zitten. Pas tegen een uur of 11 was de rust wedergekeerd (en dat te bedenken dat de school om 8 uur begint.) Pap en mam zijn dinsdag wezen kijken en hebben een stukje gefilmd tijdens het lesgeven in klas 4 b. Het ging ontzettend goed. De leerlingen deden goed mee en vonden het heel leuk dat er gefilmd werd, helemaal omdat ik hen had verteld dat ik dit de kinderen in Nederland wilde laten zien. Bijvoorbeeld toen Wilfred een zin voor moest lezen schraapte hij zijn keel en keek of de camera op hem gericht stond.

Dinsdagmiddag hebben we een vaartripje gemaakt met z’n alle (pap en mam, ouders Martine, Maike,Hilke, Martine en ik) naar het vissersdorpje en Braamspunt.
Toen we bij het vissersdorpje uitstapten regende het maar dat mocht de pret niet drukken. Met poncho’s en slippers (goede combinatie he?) hebben we een wandeling gemaakt. Ik vond het dorpje vies maar wel leuk om te zien. Door al die kletterende regen moest ik plassen. Gelukkig was er een openbare wc (je wil niet weten hoe hij eruitzag, bij deze wc moet je denken aan een hokje met daarin een gat, waar je gehurkt boven moet hangen en je plas dan op het gras eronder klettert!) en kon ik mijn behoeften kwijt.
Vervolgens zijn we richting Braamspunt gevaren, dit is het uiterste puntje in de monding van de Suriname rivier. Hier was een strandje, de zee en een paar Surinamers. Een heel mooi uitzicht toen de zon langzaam zakte. Op de terugweg had ik het koud. (Koud? In Suriname?jaja kun je nagaan als ik terug kom in Nederland.) Daar zat ik dan met 2 truien van papa en het spijkerjasje van mama. Het varen in het donker had wel iets speciaals.

Donderdag was het uitzwaaidag. Pap en mam werden om 3uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Voor de tijd hebben we nog samen geluncht. Ik vind het heel leuk dat ze geweest zijn. We hebben elkaar op een andere en leuke manier leren kennen!

Vrijdagochtend vroeg naar Brownsberg vertrokken. De weg ernaartoe was goed begaanbaar. Alleen het laatste stukje berg op was een beetje (zeg maar gerust ‘érg’) hobbelig. Eenmaal gesetteld in een hangmathutje hebben we geluncht. Vervolgens zijn we naar de Leo en Irene vallen gelopen. Nouja, lopen, zeg maar gerust klimmen, klauteren en met vallen en opstaan. Ja,je leest het goed met vallen en opstaan want hoe kan het ook anders dan dat Rian is gevallen. Gelukkig kwam ik er met een schaafwond aan mijn knie vanaf.
De Irenevallen was zo’n 200 meter best wel stijl naar beneden. Eenmaal beneden troffen we een heel mooie waterval aan. We zijn eronder gaan staan. Dit gevoel is met geen pen te beschrijven. Het water is koud en zo zuiver. Daarna de tocht naar boven, dit was best zwaar maar te doen. De Leo val was kleiner maar de moeite waard. Na een lange tocht, nat en bezweet kwamen we weer bij ons hutje aan. Daar hingen ineens 3 hangmatten meer in. We moesten op elkaar slapen want anders paste het niet. Deze mensen wilde per se in een hangmat slapen want dan konden ze ’s ochtends de vogels horen. Martine en ik hebben ons toen vrijwillig aangeboden om in een huisje te slapen. (Hahaha ik wilde me natuurlijk niet laten kennen maar ik vond het helemaal niet erg om in een huis met een lekker bed te slapen!)
Na het avondeten (wat overigens niet te eten was) hebben Martine en ik samen met de gids een avondwandeling gemaakt. De bedoeling was om dieren te zien. En ja, we hebben welgeteld 3 kikkers gezien. Nouja, ik vond het toch een enge bedoeling dus prima zo.
De nacht prima doorgebracht in mijn heerlijke bedje in een dicht huisje! De volgende ochtend een wandeling gemaakt en tot slot op een uitkijkpunt geweest. Dit was een heel mooi gezicht. Toen we aan het genieten waren van dit mooie uitzicht hebben we zelfs nog een aantal apen zien slingeren. Echt gaaf om die zo in de natuur te zien.
Rond 2 uur zouden we opgehaald worden maar om half 4 was er nog geen bus. Bleek dat de bus een lekke band had gehad dus met enige vertraging (nouja vertraging van 2uur) konden we richting huis. Op de weg naar huis waren twee auto’s vastgeraakt dus moest er geduwd worden. Ik kijk terug op een hele mooie trip.
Het is een goed voorproefje op Relly Vallen waar ik donderdag naartoe ga, deze trip duurt 4 dagen.

Vandaag is het feest in Suriname, namelijk Srefidensi ookwel onafhankelijkheidsfeest genoemd. Heel Suriname loopt dan uit richting de waterkant, het onafhankelijkheidsplein en de palmentuin. De meeste mensen zijn in kledendracht en overal zijn er kraampjes en is er eten. Vanavond is er vuurwerk, ik ben benieuwd…….

Heel veel liefs en een dikke knuffel uit Sweet Sranan,

Rian