Weer in het KOUDE kikkerlandje

Vandaag precies een week geleden stapte ik in Suriname in het vliegtuig. Op naar Nederland, naar Bas, naar vrienden, naar familie en naar huis.

Toen ik in de taxi stapte en richting het vliegveld reed besefte ik wat voor mooi en bijzonder land ik achter liet. Dit was het land waar ik 3 maanden geleefd, gewoond en gewerkt had. Een land waar ik mezelf heb leren kennen en waar ik mezelf heb ontwikkeld. Een land waar ik zeker naar terug wil…

Op Zanderij (vliegveld Suriname) werden we aangesproken door een heel onverzorgd en vies gekleed ventje. Hij beweerde dat hij van de douane was en liet ons een pasje zien (dit zou makkelijk zelf gemaakt kunnen zijn). We moesten mee naar een ruimte met daarin een paar campingstoelen. Na 10 minuten wachten werden we geroepen en moesten we al onze bagage openmaken. De mannen bekeken onze spullen en stelden vragen. Gelukkig was alles goed en mochten we doorlopen.

Eenmaal door de paspoortcontrole heen en een aantal kaartspelletjes later mochten we het vliegtuig in. Driekwartier later dan gepland kwam het vliegtuig in beweging.
Ik heb een prima vlucht gehad en zelfs nog een beetje kunnen slapen (voor hoever dit mogelijk is in een vliegtuig).

Toen we in Nederland uit het vliegtuig stapte en door de slurf liepen stond daar een man met een hond. Deze hond ging je helemaal besnuffelen (i.v.m. drugssmokkel). Daarna moesten we ontzettend lang wachten voor de controle (ik stond dan ook echt als een a laatste in de rij).
Eenmaal door de controle heen en wachtend op de bagage (wat duurt wachten dan lang!) hield ik het niet meer. Ik had pijn in de buik en klamme handjes. Gelukkig verdween dit gevoel meteen toen ik door de deuren liep en iedereen zag staan. Nadat ik Bas in de armen ben gevlogen heb ik ook Corine, mama en opa geknuffeld. Ik wist niet dat opa meekwam dus extra bijzonder.

Eerst had ik totaal geen last van de kou. Ik heb zelfs mijn trui uitgedaan. Daar zat ik dan, in mijn t-shirt een tosti te eten op Schiphol. Toen ik buiten was kwam de eerste klap: KOUD!!!! Ja, het was ontzettend koud, zelfs met 4 truien aan had ik het nog koud.
Thuis hingen allemaal slingers en welkomsbriefjes.

De dagen daaropvolgend zat ik al weer snel in mijn “oude & vertrouwde” ritme. Ik denk dat ik straks nog wel een klap krijg.
Vrijdag ben ik eerst wezen shoppen want ik had alleen maar zomerkleren. Ook Corine was vrijdag jarig. Zaterdag alweer gewerkt en zondag naar Afrika Afrika geweest.

Kortom een warm welkom en het is weer fijn om thuis te zijn in mijn eigen vertrouwde omgeving en bij de mensen waar ik veel om geef!!!!

Ik wil iedereen via deze weg voor de laatste keer bedanken voor alle belangstelling en de reacties via sms, mail, site, kaartjes etc. Jullie zijn toppers en hebben mij heel erg gesteund!!!

liefs,
Rian